Zoals bijna iedere dinsdag houd ik de Buienradar-app scherp in de gaten. Zo ook deze dinsdag. Hoewel de weersvooruitzichten niet optimaal waren voor een droge middag, besloot ik toch maar naar het sportpark Schouw te gaan. Onderweg naar het sportpark kwam de gedachte in me op, dat ‘er wel eens een eurotoernooi gespeeld zou kunnen worden’. Dat bleek dus een juiste gedachte.
Snel even inschrijven en maar afwachten met wie je een doublet gaat vormen. Het wachten duurde wat langer dan normaal, maar uiteindelijk maakte toernooidirecteur Barend de doubletten (en tripletten) bekend. Samen met Ina mocht ik de eerste ronde spelen. We moesten het opnemen tegen Hans en Jan. Gerenommeerde tegenstanders dus!
In het begin van de wedstrijd waren we goed aan elkaar gewaagd. Er werd goed geplaatst en met name Jan en Hans hadden de verdediging goed op orde. Bij een, voor ons voordelige, stand van 4 – 3 ging het echter helemaal mis met die verdediging. De ballen kwamen nu niet vóór het but, maar achter het but te liggen. Ina en ik maakten dankbaar gebruik van de kans die hen geboden werd en scoorden in een mène maar liefst 5 punten: 9 – 3. Hans en Jan probeerden zich nog te herpakken, maar zij konden het tij niet meer keren. Ina en ik behielden de focus en speelden de wedstrijd professioneel uit: 13 –3. Een goed begin dus: Samen met Ina stond ik bovenaan in het tussenklassement.
Na een korte pauze probeerde de toernooidirecteur zich ‘er met een Jantje-van-Leiden van af te maken, door de indeling maar ‘op tafel te leggen’. De 26 aanwezigen waren het daar niet mee eens, met als gevolg dat de indeling van de tweede ronde ‘luid en duidelijk’ bekend werd gemaakt.
In de tweede ronde werd ik gekoppeld aan Els en moesten we de strijd aangaan met Lida en Wim. Wederom gerenommeerde en ervaren tegenstanders! Desalniettemin wisten we, vooral door het uitstekende plaatsen van Els, gelijke tred met Lida en Wim te houden. Bij een 3 – 3 stand ging het bij de tegenpartij wat minder: Lida kreeg de ballen niet meer in de buurt van het but en Wim miste enkele belangrijke schoten. Els en ik wisten goed te profiteren van deze inzinking en liepen puntje voor puntje uit naar 10 –3.
Ondertussen had de toernooidirecteur plaatsgenomen op een bankje naast de baan. Als dat gebeurt, moet er wel iets bijzonders aan de hand zijn, toch? Op dat moment bekroop me de gedachte dat ik wel eens ‘geschiedenis zou kunnen gaan schrijven’, door voor het eerst (en totaal onverwacht) een toernooi te winnen. Gelukkig kon ik de zenuwen in bedwang houden en maakten we met drie prima geplaatste ballen een einde aan de wedstrijd: 13 – 3.
Nadat alle partijen waren beëindigd en de balans was opgemaakt, bleek dat ik inderdaad ‘geschiedenis had geschreven’ door het toernooi te winnen. Bé en Loek werden op gepaste afstand respectievelijk tweede en derde.
Bij deze wil ik Ina en Els nogmaals bedanken voor hun bijdrage in mijn overwinning. Deze overwinning is ook een beetje van jullie!
Daar waar anderen bij een toernooioverwinning de tranen rijkelijk laten vloeien, hield ik het, net zoals het weer, droog.
Wil Dennissen
