Deze dag begon net als de dag ervoor met regen en nog meer regen. Echter, tegen het middaguur liet de zon zich zien. Het klopt dus: “na regen komt zonneschijn”.
Het leek voor mij een prima moment om naar de vereniging te gaan om te oefenen op het schieten. Met de boules tas op de bagagedrager van mijn fiets daar aangekomen, bleek er een eurotoernooi te zijn. “Moet ik toch wat vaker op de website kijken,” was mijn eerste gedachte. Gelukkig had ik nog 2 euro los in mijn zak, zodat ik me kon melden voor de deelnemerslijst. Het oefenen op schieten kon later ook nog wel.
Ronde 1 werd omgeroepen en ik was gekoppeld aan Barend. Onze tegenstanders waren Anneke Bouwen en Wil Verleur. Eerlijk is eerlijk, het had slechter uit kunnen pakken. Barend en ik waren flink op dreef en Anneke en Wil hadden hun middag deze keer echt niet. De details kan ik niet opschrijven, want daarvoor ging het te snel. Dat staat toch beter dan dat ik moet schrijven dat ik een matig geheugen heb. Ik weet nog wel dat we één keer vijf punten en ook één keer vier punten noteerden en Wil mij er fijntjes aan herinnerde dat het een gezelschapsspel is. 0-13 in ons voordeel was een mooie opsteker, dus vol goede moed naar de tweede ronde.
In de tweede ronde mocht ik weer niet klagen over mijn partner in het spel. Samen met Wim Verschut moesten wij het opnemen tegen Wil Dennissen en Bas van Bree. Alhoewel de computer moeite had met een naam, hadden Wim en ik geen moeite met deze partij. Ondanks dat de eerste 2 punten voor onze tegenstanders waren, wisten wij deze partij al snel te kantelen. Onder andere omdat ik de kans kreeg om snel een Mars uit de kantine te halen, want de lunch was er weer eens bij ingeschoten. Ook dit was, althans dat denk ik, geen eerlijke partij wat betreft ervaring, maar helaas gaat dat wel eens zo met die computermix. De uitslag was 2-13 in ons voordeel en dat betekende dat ik wel hoog in het eindklassement zou eindigen. Zeker toen ik erachter kwam dat er geen derde ronde meer kwam. Ja, ik ben ook maar een leek op dat vlak, maar zal me voortaan beter informeren.
Om een kort verhaal lang te maken: Anneke kreeg de troostprijs, Jeanette de 3e, Barend de 2e en ik, zei de gek, kreeg de 1e prijs. Geen idee wat het was, maar omdat het zo makkelijk was gegaan, mocht die prijs in de verenigingskas. Mijn “prijs” is die onverwachte leuke middag waar ik toch weer het nodige van heb opgestoken. (Na afloop toch nog even geoefend met schieten, waarbij ik het advies kreeg: blijf oefenen!!!)
Vriendelijke groet,
Ron van Galen
